Błękit.
słowa: Adam Suder muzyka: Adam Suder, Wiktor Kuna

Roztoczone ponad światem,
Ludzkie myśli drżące krzykiem.
Ja odchodzę z moim kwiatem,
Ja rozmawiam ciągle z nikim.
Moje myśli nic nie warte,
Moje myśli w pył roztarte.


Gdzie posadzić tę roślinę?
Czemu ziemia nagle wyschła?
W szarym tłumie nie chcąc- płynę.
Tłum nie słyszy, czy ktoś woła.
On zabija, czyste iskry.
Chociaż giną, nikt nie słyszy.


instr. W każdym sercu, w każdym mózgu,
Gdzieś się kryje, wielkie życie
W ludziach niknę, niczym w piasku,
Wielu pada, chociaż skrycie.
Tu samotność, zawsze sama,
Tonie z krzykiem, zapomniana.


Czy odnajdę kiedyś ciebie?
Z kwiatem szukającym ziemi.
Czy to tylko można w niebie?
Czy umrzemy wśród kamieni?
Gdy rozpoznam, twe korzenie,
To zniszczymy martwe cienie!