Przy sadzeniu róż
|
|
Antonina Krzysztoń
sł. S.Goszczyński, muz. autor nieznany,
|
|
Sadźmy przyjacielu róże Długo jeszcze długo światu Szumieć będą śnieżne burze Sadźmy je przyszłemu latu
|
a d Ea a
|
My odbici z niw rodzinnych Może ich nie ujrzym kwiatu A więc sadźmy je dla innych Szczęśliwemu sadźmy światu
|
|
Jakże los nasz piękny wzniosły Gdzie idziemy same głogi gdzieśmy przeszli róże wzrosły Więc nie schodźmy z naszej drogi
|
|
Idźmy szczepmy Gdy nas znuży Świat wiecznego wypocznienia Da nam milszy kwiat od róży Łzy wdzięczności i wspomnienia
|
|
Sadźmy przyjacielu róże My odbici z niw rodzinnych Jakże los nasz piękny wzniosły Jakże los nasz piękny wzniosły Jakże los nasz
|
a a a a a
|
|