Przy sadzeniu róż


Antonina Krzysztoń

sł. S.Goszczyński, muz. autor nieznany,



Sadźmy przyjacielu róże
Długo jeszcze długo światu
Szumieć będą śnieżne burze
Sadźmy je przyszłemu latu

a
d
Ea
a

My odbici z niw rodzinnych
Może ich nie ujrzym kwiatu
A więc sadźmy je dla innych
Szczęśliwemu sadźmy światu


Jakże los nasz piękny wzniosły
Gdzie idziemy same głogi
gdzieśmy przeszli róże wzrosły
Więc nie schodźmy z naszej drogi


Idźmy szczepmy Gdy nas znuży
Świat wiecznego wypocznienia
Da nam milszy kwiat od róży
Łzy wdzięczności i wspomnienia


Sadźmy przyjacielu róże
My odbici z niw rodzinnych
Jakże los nasz piękny wzniosły
Jakże los nasz piękny wzniosły
Jakże los nasz

a
a
a
a
a