Tango Triste
Stare Dobre Małżeństwo
To było tak, jak zaćmienie słońca w sercu: |
d C d |
Przestała naraz widzieć mnie; |
F C A |
To było tak, jak trzęsienie ziemi w Peru. |
F C d A |
Przestała naraz słyszeć mnie. |
d A7 d |
|
|
To było tak, |
|
Jak o latarnię morską |
|
Rozbija się wędrowny ptak. |
|
|
|
W najgłębszą ciemność strącił mnie największy blask. |
|
|
|
Tango - żałobny śpiew jak po szarańczy. |
d C d |
Tango - to smutna myśl, którą się tańczy. |
F C F |
Z kulą u nogi przeklętej pamięci, |
C |
Z nożem, co w plecach aż do rękojeści, |
d |
Z obłędem, co w oczach się nie mieści. |
A7 d |
|
|
Niech będzie tak, że zaćmienie zawsze będzie: |
|
Nie wyjdzie słońce dla mnie już; |
|
Niech będzie tak, że trzęsienie ziemi wszędzie: |
|
Zaginął wszędzie po mnie słuch; |
|
|
|
Niech będzie tak, |
|
Bo ja nie żyję wcale, |
|
Bo duchem ptaka stał się ptak. |
|
|
|
W najgłębszej nocy tańczę do czarnego dnia. |
|
|
|
Tango - żałobny śpiew jak po szarańczy. |
|
Tango - to smutna myśl, którą się tańczy. |
|
Z kulą u nogi przeklętej pamięci. |
|
Z nożem, co w plecach aż do rękojeści. |
|
Z obłędem, co w oczach się nie mieści. |