Szara ballada
Stare Dobre Małżeństwo
nie czerń lecz szarość wszędzie |
a d |
ta nić szara się przędzie |
F e |
ona za mną przede mną i przy mnie |
d E7 a |
|
|
ona rankiem w mej głowie |
a d |
w dłoniach i w pierwszym słowie |
F e |
niczym gołąb pocztowy powraca |
d E7 a |
|
|
szarą nicią przeszyty |
F G a |
i do świata przyszyty |
F G a |
tak jak guzik do szarego płaszcza |
F G a |
|
|
z szarej włóczki me myśli |
F G |
zgrzebne dni i tygodnie |
a |
z szarej włóczki jesienie i lata |
F G a |
|
|
nawet wiersz cały z tęczy |
F G |
nagły list radość szczęście |
a |
co jak wzór na kilimie się złocą |
F G A |
|
|
już za moment szarzeją |
|
są jak fatamorgana |
|
w zeschły liść się zmieniają i popiół |
|
|
|
z szarych nici ten kłębek |
|
który w szarą godzinę |
|
sennie zwijam pod głowę podkładam |
|
|
|
ludzie chorzy na szarość |
|
mój los chory na szarość |
|
mój dom moje miasto planeta |
|
|
|
Boże cały ze złota |
|
przędący w kołowrotku |
|
czemu z siebie wysnuwasz nić szarą |
|
|
|
Ojcze nasz wielobarwny |
|
w akselbantach w brokatach |
|
który błyszczysz i mienisz się cały |
|
|
|
jeśli trochę nas lubisz |
|
nachyl się nad wrzecionem |
|
dorzuć włosów anielskich do włóczki |
|
|
|
bo w nas szarość w oddechach |
|
szarość w snach i uśmiechach |
|
szarość we łzach modlitwie i hymnie |