Pastorałka bezdrożna
Stare Dobre Małżeństwo
Tyle Drogi uszliśmy tyle czasu uszło |
d C |
nigdzie śladu Miasteczka Gwiazdy ni Zajazdu |
e7/5- A |
padając oddajemy wnukom nasze buty |
e7/5- A7 d C e7/5- A7 |
i oddech podajemy sobie z ust do ust |
e7/5- A7 d |
|
|
padając oddajemy wnukom nasze sny |
|
nasze serca co marszu wybijały rytm |
|
lecz nie widać początku ni końca w oddali |
|
powraca tylko echo naszego wołania |
|
|
|
może zabłądziliśmy może nie tą Drogą |
|
należało iść może na lewo na prawo |
|
ciemno że oko wykol i wiatr w oczy prószy |
|
bezradnie obracamy w rękach stare mapy |
|
|
|
a możeś ty Zajazdem Gwiazdą Mesjaszem |
|
Drogo nasza zbłąkana bez początku końca |
|
nasza alfo omego znikąd prowadząca |
|
prowadź nas więc donikąd jak najdłużej prowadź |
|
|
|
my zaś ci zaśpiewamy kolędę podróżną |
|
i złożymy ci mirrę kadzidło i złoto |
|
na kolana padniemy w twym kurzu i błocie |
|
Drogo nasza bezdrożna nasz jedyny Boże |