Miedziana dziewczyna
Stare Dobre Małżeństwo
Niebo od strony lasu |
C |
deszczem zakreskowane jakby ktoś niechcący |
D9/11 D9/11 |
rozlał czarny atrament |
G |
|
|
|
|
Tak wiele wykrzykników |
F C |
że list aż zamazany |
D9/11 G |
a jeszcze dom się zatacza |
C D9/11 |
od ściany do ściany |
C |
|
|
W pokoju dziewczyna |
|
od miedzi nieruchoma |
|
podtrzymuje na stole |
|
nikłe światło w lampionach |
|
|
|
Chcesz się jej przyjrzeć |
|
Lecz światło błyskawicy |
|
okno chwilę kreskuje |
|
i niebo głośno krzyczy |
|
|
|
Na co więc liczysz - Boże |
|
pisząc do mnie ten list |
|
tu każdy tak wiele mówi |
|
a nie słucha już nikt |
|
|
|
Nie pisz nam tego listu |
|
bo noc taka pół - żywa |
|
śmierć czai się w rynnie |
|
i komin już palcem kiwa |