Jesień
Stare Dobre Małżeństwo
Zanurzać zanurzać się |
C C0 |
w ogrody rudej jesieni |
e |
i liście zrywać kolejno |
C a |
jakby godziny istnienia |
H7 e E7 |
|
|
Chodzić od drzewa do drzewa |
|
od bólu i znowu do bólu |
|
cichutko krokiem cierpienia |
|
by wiatru nie zbudzić ze snu |
|
|
|
I liście zrywać bez żalu |
|
z uśmiechem ciepłym i smutnym |
|
a mały listek ostatni |
|
zostawić komuś i umrzeć |
|
|
|
|
|
A mały listek ostatni |
|
zostawić komuś i umrzeć |